Verdienmodel 2. Een hogere melkprijs – biologisch

Om eventuele productieverliezen te compenseren, veroorzaakt door gewenste extensiveringsmaatregelen t.b.v. bijvoorbeeld weidevogels, kan men denken aan het verkrijgen van een hogere melkprijs. Gangbare melkveehouders kunnen zich oriënteren op een nieuwe afnemer, die wellicht een hogere melkprijs biedt voor hetzelfde, gangbare product. Dit zal wellicht enkele centen per liter schelen.

Een hoger renderend perspectief biedt een biologische bedrijfsvoering. In 2016 was het verschil in melkprijs tussen de gangbare en biologische melk zo’n 18 cent per liter. Deze toeslag op de gangbare melkprijs compenseert de vaak lagere opbrengsten en hogere kosten die een biologische bedrijfsvoering met zich mee brengt. Door de strengere nitraatrichtlijnen in de biologische melkveehouderij (max. 170 kg N per ha per jaar op bedrijfsniveau) ontstaat vanzelfsprekend een bedrijf met een meer extensief karakter en een lagere veebezetting. Gemiddeld ligt de veebezetting bij biologische melkveehouders in Nederland rond de 1,6 – 1,7 Gve/ha (data: Kees Water). 

Van de acht natuurinclusieve melkveehouders in de financiële verkenning van Vogelbescherming en Kees Water (voorjaar 2017) zijn er vier biologisch, één biologisch-dynamisch en drie gangbare bedrijven. De melkprijs van de vier biologische melkveehouders schommelde in 2015 zo rond de 49 cent/liter, de biodynamische melkveehouder kreeg in 2015 53,1 cent/liter.

De biodynamische en biologische boeren hadden daarnaast hogere inkomsten uit beheervergoedingen, gemiddeld zo’n 5,9 cent/liter, ten opzichte van 0,9 cent/liter die de gangbare boeren verkregen. Daartegenover staat dat hun kostenposten hoger waren, met name de biologische krachtvoerkosten en arbeidskosten. Samenwerking met een collega akkerbouwer die in de buurt woont kan lonen. Meer lezen over het verdienmodel van de biologische melkveehouder? Lees boodschap d: Omschakeling biologisch (artikel Kees Water, Ekoland januari 2017: "Is de biotoeslag wel toereikend?" pagina 50).